Forum Marilyn Monroe


Strefa czasowa: UTC + 1


Teraz jest 28 marca 2024, o 19:21



Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 8 ] 
Autor Wiadomość
 Tytuł: Bette Davis
PostNapisane: 9 października 2016, o 08:14 
Legenda kina
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 10 września 2015, o 16:43
Posty: 1654
Obrazek

Bette Davis (właściwie: Ruth Elizabeth Davis), ur. 5 kwietnia 1908, zm. 6 października 1989 – amerykańska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, gwiazda filmowa.

Jedenastokrotnie nominowana do Oscara, a otrzymała go dwukrotnie. Była ponadto pierwszą aktorką, która otrzymała dziesięć nominacji do tej nagrody. W 1974 roku została uhonorowana specjalnym Złotym Globem. Uznawana za jedną z największych aktorek wszech czasów. Pierwszą kobietą, której powierzono stanowisko przewodniczącej Amerykańskiej Akademii Filmowej. W rankingu 100. największych aktorek będących Największymi Legendami Srebrnego Ekranu ogłoszonym w 1999 roku przez Amerykański Instytut Filmowy Davis zajęła drugie miejsce.

Obrazek

Wywodziła się z rodziny o angielskich, walijskich i francuskich korzeniach. Miała jedną, młodszą od siebie o rok siostrę Barbarę. Siedem lat po narodzinach Betty (tak nazywano Ruth już od narodzin) jej ojciec opuścił rodzinę, rodzice się rozwiedli. Gdy miała 13 lat jej matka otrzymała pracę w Nowym Jorku jako fotograf, i zabrała ze sobą córki. W Nowym Jorku zaczęła regularnie chodzić do kina. Podobno to po obejrzeniu Czterech jeźdźców Apokalipsy (1921) z Rudolfem Valentino oraz Little Lord Fauntelroy (1921) z Mary Pickford 13-letnia Betty Davis postanowiła zostać aktorką. Zmieniła swoje imię z Betty na Bette wzorując się na powieści Balzaka Kuzynka Bette. Cały czas bardzo wspierała ją matka, która miała nadzieję, że chociaż Bette zrealizuje jej niespełnione marzenia o karierze aktorki. Już w szkole średniej poznała swojego przyszłego męża (Harmona Nelsona, którego poślubiła w 1932 roku, a rozwiodła się z nim 6 lat później). Później uczęszczała do szkoły baletowej i do John Murray Anderson School of Theatre, gdzie była prymuską. Chodziła tam do klasy razem z Lucille Ball, której nie wróżono kariery i z powodu zbytniej nieśmiałości wyrzucono ją ze szkoły. Na Broadway trafiła dzięki George’owi Cukorowi, który powierzył jej mimo to maleńką rólkę w chórkach w przedstawieniu Broadway. Później pojawiała się jeszcze w teatrze m.in. w sztuce Dzika kaczka.

Jednak na swój wielki debiut na broadwayowskich deskach musiała czekać do 1929 roku, kiedy to została zaangażowana do przedstawienia teatralnego pt. Broken Dishes. Doceniono jej talent i zaczęto powierzać jej inne ciekawe role. Właśnie podczas jednego ze spektaklów wypatrzył ją łowca talentów i zaproponował jej udział w przesłuchaniu w wytwórni Universal Studios. Dwie pierwsze próby zdobycia jakiejkolwiek roli w filmie okazały się niepowiedzeniem. Za trzecim podejściem Davis dostała rolę w filmie Zła siostra (1931). Kreacja aktorska przeszła jednak bez echa, nie spotkała się z zachwytem ani ze strony krytyków, ani publiczności. Podobnie oceniono jej kilka kolejnych ról.

Obrazek

Przełomem okazał się dramat Człowiek, który grał Boga (1932). Bette spodobała się. Ponieważ z jej kontraktu ze studiem Universal nie wynikały dla niej żadne korzyści, przeszła do Warner Bros. Podpisała tam umowę na 7 lat. W 1934 roku zaczęła zbierać pochlebne recenzje za film W niewoli uczuć. Już rok później otrzymała swoją pierwszą nominację do Oscara w kategorii najlepsza aktorka pierwszoplanowa za film Kusicielka. W wyścigu po tą prestiżową nagrodę pokonała m.in. Katharine Hepburn i Claudette Colbert. Istnieje jednak teza głosząca, że tak naprawdę Akademia Filmowa, przyznając jej statuetkę, chciała nagrodzić jej nie tylko wspaniałą kreację w Kusicielce, ale przede wszystkim tę w filmie W niewoli uczuć.

W drugiej połowie lat 30. dotąd świetnie rozwijająca się kariera aktorska (szczególnie po zdobyciu Oscara) zaczęła przygasać. Aktorka winiła za to wytwórnię, która proponowała jej role w kiepskich filmach. Zdecydowała się na drastyczny krok, który mógł nieść za sobą daleko idące konsekwencje. Mianowicie wystąpiła w dwóch brytyjskich produkcjach. W latach 30. nie do pomyślenia był fakt, iż aktor mógłby złamać umowę z wytwórnią, która w kontrakcie zastrzegała sobie prawa do aktora na wyłączność. Bette wiedziała, że występując w zagranicznych filmach łamie kontrakt. Aby nie dopuścić do rozprawy sądowej, w wyniku której prawdopodobnie musiała by wypłacić wytwórni Warner Bros. ogromne odszkodowanie, uciekła do Anglii. Mimo wszystko prawnikom studia udało się wytoczyć aktorce proces, który przegrała. Zrujnowana Davis wróciła do Hollywood. Ponieważ jej kontrakt z wytwórnią obowiązywał nadal, była zobowiązana grać odtąd we wszystkich filmach proponowanych przez studio. Jednak jej pierwsza rola po powrocie do Stanów w filmie Fortancerki z 1937 roku została bardzo pochlebnie oceniona. Znowu trafiła do ścisłej czołówki najpopularniejszych aktorek.

Obrazek

W 1938 roku całe Hollywood żyło realizacją wielkiego bestsellera Margaret Mitchell pt. Przeminęło z wiatrem. Książka opowiadała o losach młodej dziewczyny z Południa – Scarlett O’Hary w czasie wojny secesyjnej. W przeprowadzonym plebiscycie ludzie uznali, że to właśnie Bette powinna zagrać niepokorną Scarlett. Miała dużą konkurencję w postaci Katharine Hepburn, Joan Crawford, Jean Harlow, Carole Lombard (jej mąż Clark Gable miał grać męża Scarlett – Retta), Claudette Colbert. W filmie mieli występować poza tym m.in. amant filmowy Clark Gable i Olivia de Havilland. W dodatku na horyzoncie pojawiła się młoda, jeszcze wtedy nieznana w Ameryce, niezwykle uzdolniona angielska aktorka, Vivien Leigh, która w końcu otrzymała rolę. Film uczynił z niej gwiazdę pierwszej wielkości, otrzymała za niego Oscara. Mówiło się, że rola Scarlett, to jedyna jakiej nie udało się otrzymać Bette, choć bardzo tego chciała. Ona jednak do końca życia przekonywała, że tak nie było. Długo nie musiała rozpamiętywać porażki, gdyż otrzymała podobną rolę dziewczyny z Południa w melodramacie Jezebel (1938) i za tę rolę otrzymała drugiego w swojej karierze Oscara (po latach kupił go na aukcji za 578 tys. dolarów Steven Spielberg, a następnie oddał go w ręce Akademii). Film ten był dla niej prawdziwym podarunkiem od losu, gdyż prócz tego, że przyniósł jej najważniejszą nagrodę filmową, to na planie poznała miłość swojego życia, jak nazwała później Williama Wylera – reżysera filmowego. Po latach mówiła, że czas spędzony wówczas na planie był czasem najdoskonalszego szczęścia, które niestety szybko się skończyło. Ciągle była ona żoną Harmona, który był jej pierwszą miłością. Nie podejrzewała, że jej niezbyt utalentowany mąż, który nie odnosił takich sukcesów jak ona, był po prostu zazdrosny o sukcesy swojej żony w świecie filmu. W końcu wystąpił o rozwód. Bette załamała się. Chciała od razu przerwać prace nad swoim najnowszym filmem Mroczne zwycięstwo, jednak producent przekonał ją, że może to być forma terapii. W rezultacie otrzymała kolejną nominację do Oscara. Davis rolę właśnie w tym filmie uznawała za swoją ulubioną.

Obrazek

Przełom lat 30. i 40. był bardzo owocny dla Davis. Za ważniejsze jej role z tamtego okresu uważa się tę w dramacie Stara panna (1939), melodramacie Juarez (1939) oraz filmie kostiumowym Prywatne życie Elżbiety i Essexa (1939). W tym ostatnim obrazie 31-letnia wówczas Bette wcieliła się w postać dwa razy od siebie starszej angielskiej królowej Elżbiety I. Na potrzeby filmu zgoliła nawet brwi i część włosów nad czołem. Film okazał się ogromnym sukcesem. Jej dawne nieporozumienia z Warner Bros. przeszły do historii, okrzyknięto ją największą gwiazdą tejże wytwórni, nazywano ją czwartym bratem Warner lub królową Warnera. Starannie wybierano jej role. W filmach często kręcono większość jej ujęć z bliska, aby ukazać jej słynne oczy (w latach 80. powstał nawet przebój Kim Carnes „Bette Davis Eyes”, który przez długi czas nie schodził z list przebojów). W 1940 roku zagrała w Guwernantce najbardziej dochodowym filmie w całej jej karierze, a dramat List z jej udziałem uznano za jedno z najlepszych dzieł roku. Przyniósł on jej kolejną nominację do Oscara. Rok później na planie jej nowego filmu doszło do spięć z ukochanym Williamem Wylerem. Różnili się co do tego jak powinna być zinterpretowana postać Bette. Aktorka postawiła jednak na swoim i za tę rolę otrzymała piątą w całym dotychczasowym dorobku, a czwartą z rzędu nominację do Oscara. W 1943 roku była po raz kolejny nominowana do Nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej za melodramat Trzy kamelie. II wojna światowa wpłynęła na kino. Kręcono wtedy głównie filmy wojenne, rzadziej komedie i musicale, które miały podnieść na duchu zmęczonych wojną ludzi. Bette także grała na ogół w filmach o tematyce wojennej, m.in. Straż nad Renem. W sierpniu 1943 roku podczas pracy na planie melodramatu Pan Skeffington doszła do niej tragiczna wiadomość. Otóż jej drugi mąż Arthur Farnsworth, którego poślubiła w 1940 roku, zmarł. Chciała się wycofać z produkcji, jednak w końcu została. Tragiczne przeżycia pozytywnie wpłynęły na jej grę aktorską. Otrzymała kolejną nominację do Oscara, w sumie siódmą, ale rekordem był fakt, iż od 1939 roku włącznie do 1943 otrzymywała nominacje do nagrody co roku w kategorii najlepsza aktorka pierwszoplanowa. Po niej wyczyn ten udał się już tylko Greer Garson.

Obrazek

Druga połowa lat 40. nie okazała się już tak wspaniała dla Davis. Jej kariera zaczęła podupadać tak jak wtedy, gdy po zdobyciu Oscara zmuszona była do wyjazdu do Anglii. Filmy, w których wystąpiła zaczęły przynosić straty, a sama aktorka poświęciła się macierzyństwu (wychowywała córkę Barbarę z małżeństwa z Williamem Grantem Sherrym). Ponadto rozważała pożegnanie z aktorstwem. Wcześniej zrobiła tak Greta Garbo, gdy stwierdziła, że już nigdy nie dostanie roli, która byłaby na miarę jej możliwości. W 1949 roku Bette rozwiązała obowiązującą ją umowę. Jednak było to tylko chwilowe załamanie. W 1950 roku zaproponowano jej rolę w filmie Wszystko o Ewie. Miała tam grać rolę podstarzałej gwiazdy Broadwayu, która chcę pomóc w rozpoczęciu kariery swojej młodej fance Ewie. Początkowo tę rolę proponowano Claudette Colbert i Marlene Dietrich, jednak obydwie odmówiły. Film okazał się ogromnym sukcesem. Zdobył rekordową liczbę nominacji do Oscara, bo aż czternaście. Później ten rekord wyrównał tylko Titanic (1997). Ostatecznie przyznano mu sześć statuetek. Wielu krytyków uważa, że ta rola była najlepsza w całym jej aktorskim dorobku. Dostała za nią nominację do Oscara, Złotego Globu, otrzymała Złotą Palmę na festiwalu filmowym w Cannes, nagrodę krytyków amerykańskich NYFCC (New York Film Critics Circle) oraz Srebrną Taśmę (Silver Ribbon) jako najlepsza aktorka zagraniczna na Italian National Syndicate of Film Journalists. Ponadto jej rolę – Margo Channing, w tym filmie magazyn Premiere umieścił w 2006 roku na 5. pozycji w rankingu na 100 Najlepszych Filmowych Kreacji Wszech Czasów. Na planie tegoż filmu poznała swojego kolejnego męża. Związała się z odtwarzającym rolę jej kochanka Garym Merrillem. Dla niego rozwiodła się w lipcu 1950. W tym samym roku para adoptowała nowo narodzoną dziewczynkę Margot, a dwa lata później – chłopczyka Michaela. Niestety u Margot zdiagnozowano uszkodzenia mózgu i zrozpaczeni rodzice musieli oddać dziecko do specjalnego zakładu.

Obrazek

Na ekrany wróciła więc w wielkim stylu. Jednak najpierw odrzuciła rolę w Tramwaju zwanym pożądaniem. Z perspektywy czasu decyzja ta okazała się błędna, gdyż za proponowaną jej rolę Blanche, Vivien Leigh zgarnęła kolejnego Oscara. Potem rolę Loli Delaney w filmie Wróć, mała Shebo – w postać wcieliła się Shirley Booth. Stwierdziła później, że odrzucenie tej roli było jedną z większych pomyłek jakie popełniła na płaszczyźnie zawodowej. W 1952 roku ponownie otrzymała nominację do Oscara za rolę w dramacie Gwiazda, gdzie wcielała się w postać hollywoodzkiej diwy, będącej u schyłku kariery. W latach 50. była co prawda aktywna zawodowo, lecz jej kariera stanęła w martwym punkcie. Mimo tego, że nie lubiła występować na scenie i nie posiadała wymaganego tam doświadczenia teatralnego i musicalowego, to próbowała swoich sił na Broadwayu. Ponadto w 1950 roku cierpiała na poważne zapalenie kości szczękowej, w wyniku czego część kości szczęki została usunięta (aktorka przygotowywała się wówczas do roli w musicalu Two’s Company jednak z powodów zdrowotnych zrezygnowała z udziału w przedsięwzięciu tuż przed premierą), a jej małżeństwo zakończyło się rozwodem. W 1961 roku umieściła w zwykłej gazecie słynny anons, w którym napisała, iż potrzebuje pracy, który wywołał spore zamieszanie i krytykę pod jej adresem w środowisku aktorskim.

Do wielkiej aktorskiej formy sprzed lat powróciła w filmie Co się zdarzyło Baby Jane? (1962), w którym zagrała Jane – byłą aktorkę dziecięcą, której dni świetności dawno minęły, podczas gdy jej siostra Blanche zrobiła karierę w Hollywood. Blanche jest jednak przykuta do wózka inwalidzkiego, a Jane musi się nią opiekować. Bette miała nadzieję, że za rolę Jane otrzyma kolejnego Oscara (bardzo chciała być pierwszą aktorką, która otrzyma trzy złote statuetki za główne role), jednak Akademia Filmowa nie zaszczyciła jej nagrodą, a sam film uznano za niegodny Oscara. W rolę Blanche wcieliła się jej największa, znienawidzona rywalka – Joan Crawford. Joan była podczas kręcenia filmu w podobnej sytuacji co Bette, tak jak ona miała nadzieję, że dzięki niemu powróci do pierwszej ligi Hollywood. Legendarna stała się nienawiść, którą żywiły do siebie obie aktorki. Wzajemna antypatia obu pań miała swój początek w 1931 roku. Wtedy to Bette odrzuciła rolę w filmie Obsesja, którą ostatecznie przyjęła Crawford. W 1945 roku Davis ubiegała się o tytułową rolę w filmie Mildred Pierce, która ostatecznie trafiła do Joan Crawford. Podczas zdjęć do Co się zdarzyło Baby Jane? aktorki wykorzystywały każdą okazję do tego, aby sobie tylko dokuczyć. Bette kazała zainstalować na planie maszynę z Coca-Colą, ponieważ Joan Crawford przez małżeństwo (wyszła za mąż za głównego szefa zarządu koncernu) była związana z marką Pepsi. W rewanżu, kiedy Davis miała ciągnąć Crawford po podłodze podczas jednej ze scen filmu, ta wypchała kieszenie swojego kostiumu ciężkimi kamieniami. Bette najbardziej lubiła scenę, w której zrzucała Crawford ze schodów.

Obrazek

Jej role w filmach z lat 60. były dobrze oceniane. Filmy: Kto leży w moim grobie? (1964), Dokąd poszła miłość (1964), Niania (1965) cieszyły się zainteresowaniem widzów. Za najlepszą rolę z tamtego okresu uważa się thriller Nie płacz, Charlotto (1964). Rola trafiła do Bette po tym jak zrezygnowały z niej Katharine Hepburn i Vivien Leigh. W 1964 roku była brana pod uwagę do ról w filmach Grek Zorba i Mary Poppins. Jednak w końcu powierzono je innym aktorkom: tę w Greku Zorbie Lili Kedrovej, a w Mary Poppins Julie Andrews. Wielką pomyłką było odrzucenie przez nią w 1966 roku roli w filmie Kto się boi Virginii Woolf?, za którą Oscara otrzymała Elizabeth Taylor. Lata 70. rozpoczęły się bardzo dobrze dla Bette. Wzięła udział w projekcie scenicznym Great Ladies of American Cinema (Wspaniałe damy amerykańskiego kina), w którym wielkie gwiazdy ekranu rozmawiały z normalnymi ludźmi o swojej pracy, karierze. Oprócz Davis wzięły w nim udział także cztery inne aktorki: Myrna Loy, Rosalind Russell, Lana Turner i Joan Crawford. Ponieważ jej występy cieszyły się największą popularnością, zaproponowano jej, aby zaprezentowała swoje show również w Wielkiej Brytanii. Filmy, w których wystąpiła w pierwszej połowie lat 70. przeszły bez większego echa. W 1977 roku otrzymała – jako pierwsza kobieta w historii – prestiżową statuetkę za całokształt osiągnięć aktorskich od Amerykańskiego Instytutu Filmowego. Był to kolejny przełom w jej karierze. Znów mogła przebierać w rolach. Zgodziła się wówczas wystąpić w projekcie Śmierć na Nilu, kryminale powstałym na podstawie powieści Agathy Christie. Grała tam bogatą amerykankę Marie Van Schuyler. Obok niej w filmie wystąpiła m.in. Mia Farrow. Na planie doszło do kłótni między nią a Olivią Hussey i do końca zdjęć obie panie nie odzywały się do siebie. Ciekawostką jest, że z powodu warunków jakie panowały podczas kręcenia filmu (dzieło kręcono na pokładzie statku płynącego po Nilu), nikt nie mógł posiadać swojej własnej garderoby. Davis dzieliła swoją z aktorkami Angelą Lansbury oraz Maggie Smith. Film odniósł ogromny sukces.

Obrazek

Bette pod koniec lat 70. trafiła na mały ekran. Jej występy w filmach telewizyjnych były wysoko cenione przez krytykę. Za rolę w filmie Strangers: The Story of a Mother and Daughter (1979) otrzymała nagrodę Emmy. Kolejne nominacje przyszły po filmach Biała mama (1980) i Littre Gloria Happy At Last (1982). W 1983 roku na jej barki spadł ogromny problem. Podczas zdjęć do serialu Hotel (1983) u aktorki wykryto raka piersi. Davis poddała się mastektomii. W ciągu dwóch tygodni po operacji przeszła cztery zawały, w wyniku których doszło do paraliżu lewej ręki i prawej strony twarzy. Zaczęła bardzo niewyraźnie mówić, ale dzięki fizykoterapii i pomocy asystentki Kataryn Sermak paraliż częściowo ustąpił. Usunięto jej także pierś. Mimo choroby zdecydowała się wyjechać do Anglii, gdzie miała grać w kolejnym filmie opartym na podstawie powieści Agathy Christie, tj. Murder with Mirrors (1985). Jej ostatnią wielką rolą w dawnym stylu, która przypominała te z największego okresu jej świetności była ta w dramacie Sierpniowe wieloryby (1987). Aktorka pracowała również nad filmem Wicked Stepmother (1989), jednak jej zły stan zdrowia i nieporozumienia z reżyserem spowodowały, że zrezygnowała z roli. Pojechała wówczas na festiwal do hiszpańskiego San Sebastián, gdzie jej stan zdrowia uległ gwałtownemu pogorszeniu. Znów wykryto u niej raka z przerzutami. Davis była zbyt słaba, by wrócić do Ameryki. Przewieziono ją więc do Francji, gdzie 6 października 1989 roku zmarła w szpitalu w Neuilly-sur-Seine. Na jej nagrobku umieszczono epitafium: She did it the hard way (Wybrała cięższą drogę). W 1997 roku jej spadkobiercy utworzyli fundację jej imienia, która przyznaje stypendia młodym i utalentowanym aktorom i aktorkom.

Obrazek

źródło: wikipedia.pl

_________________
ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi,
przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Bette Davis
PostNapisane: 9 października 2016, o 08:25 
Legenda kina
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 10 września 2015, o 16:43
Posty: 1654
Cytuj:
Filmografia


1989: Wicked Stepmother jako Miranda Pierpoint
1987: Sierpniowe wieloryby jako Libby Strong
1986: Gdy umiera lato jako Hannah Loftin
1985: Murder with Mirrors jako Carrie Louise Serrecold
1983: Right of Way jako Mini Dwyer
1983: Hotel jako Laura Trent
1982: Fortepian dla pani Cimino jako Esther McDonald Cimino
1982: Little Gloria... Happy at Last jako Alice Gwynne Vanderbilt
1981: Rodzinne spotkanie jako Elizabeth Winfield
1980: Biała mama jako Adele Malone
1980: Obserwator jako pani Aylwood
1980: Dosięgnąć nieba jako Billie Dupree
1979: Strangers: The Story of a Mother and Daughter jako Lucy Mason
1978: Śmierć na Nilu jako Marie Van Schuyler
1978: Powrót z Góry Czarownic jako Letha
1978: Sanchez i jego dzieci jako kobieta (niewymieniona w czołówce)
1976: Spalone ofiary jako Ciotka Elizabeth
1976: Zniknięcie Aimee jako Minnie Kennedy
1974: Hello Mother, Goodbye!
1973: Scream, Pretty Peggy jako pani Elliott
1972: Gra złudzeń jako Milionerka
1972: The Judge and Jake Wyler jako sędzia Meredith
1972: Madame Sin jako madame Sin
1971: Bunny O’Hare jako Bunny O’Hare
1970: Connecting Rooms jako Wanda Fleming
1968: Uroczystość rodzinna jako pani Taggart
1965: Niania jako Niania
1964: Kto leży w moim grobie? jako Margaret DeLorca/Edith Phillips
1964: Nie płacz, Charlotto jako Charlotte Hollis
1964: Dokąd poszła miłość jako Gerald Hayden
1963: Pustka jako matka Dino
1962: Co się zdarzyło Baby Jane? jako Jane Hudson
1961: Arystokracja podziemi jako Apple Annie
1959: John Paul Jones jako caryca Katarzyna Wielka
1959: The Scapegoat jako hrabina
1956: Storm Center jako Alicia Hull
1956: Kosztowny związek jako pani Agnes Hurley
1955: Królowa dziewica jako królowa Elżbieta I
1952: Another Man’s Poison jako Janet Frobisher
1952: Telefon od nieznajomego jako Marie Hoke
1952: Gwiazda jako Margaret Elliot
1951: Payment on Demand jako Joyce Ramsey
1950: Wszystko o Ewie jako Margo Channing
1949: Za lasem jako Rosa Moline
1948: Zimowe spotkanie jako Susan Grieve
1948: Czerwcowa narzeczona jako Linda Gilman
1946: Skradzione życie jako Kate Bosworth i Patricia Bosworth
1946: Deception jako Christine Radcliffe
1945: The Corn Is Green jako Panna Lilly Moffat
1944: Pan Skeffington jako Fanny Trellis Skeffington
1943: Straż nad Renem jako Sara Muller
1943: Stara znajomość jako Katherine ‘Kit’ Marlowe
1942: Trzy kamelie jako Charlotte Vale
1942: Człowiek, który przyszedł na obiad jako Maggie Cutler
1942: Takie nasze życie jako Stanley Timberlake
1941: The Bride Came C.O.D. jako Joan Winfield
1941: Małe liski jako Regina Giddens
1941: Wielkie kłamstwo jako Maggie Patterson Van Allen
1941: Shining Victory jako pielęgniarka (niewymieniona w czołówce)
1940: Guwernantka jako Henriette Deluzy Desportes
1940: List jako Leslie Crosbie
1940: If I Forget You
1939: Juarez jako cesarzowa Louise Elliott Medlin
1939: Mroczne zwycięstwo jako Judith Traherne
1939: Prywatne życie Elżbiety i Essexa jako królowa Elżbieta I
1939: Stara panna jako Charlotte Lovell
1938: Siostry jako Louise Elliott Medlin
1938: Jezebel jako Julie Marsden
1937: 24 godziny miłości jako Joyce Arden
1937: Kid Galahad jako Louise ‘Fluff’ Phillips
1937: Fortancerki (\jako Mary Dwight Strauber
1937: Piętno przeszłości jako Mary Donnell
1936: Złota strzała jako Daisy Appleby
1936: Satan Met a Lady jako Valerie Purvis
1936: Skamieniały lasjako Gabrielle ‘Gabby’ Maple
1935: The Girl from 10th Avenue jako Miriam A. Brady
1935: Bordertown jako pani Marie Roark
1935: Agent specjalny jako Julie Gardner
1935: Front Page Woman jako Ellen Garfield
1935: Kusicielka jako Joyce Heath
1934: Fashions of 1934 jako Mason
1934: Mgła nad Frisco jako Arlene Bradford
1934: Jimmy the Gent jako Miss Joan Martin
1934: Housewife jako Patricia ‘Pat’ Berkeley
1934: W niewoli uczuć jako Mildred Rogers
1934: The Big Shakedown jako Norma Nelson
1933: The Working Man jako Jenny Hartland / Jane Grey
1933: Biuro osób zaginionych jako Norma Roberts / Norma Williams
1933: Parachute Jumper jako Patricia ‘Alabama’ Brent
1933: Ex-Lady jako Helen Bauer
1933: Just Around the Corner jako Ginger
1932: Way Back Home jako Mary Lucy
1932: The Menace jako Lowell
1932: So Big! jako Panna Dallas O’Mara
1932: Człowiek, który grał Boga jako Grace Blair
1932: Hell’s House jako Peggy Gardner
1932: Domek na plantacji bawełny jako Madge Norwood
1932: Three on a Match jako Ruth Wescott
1932: Czarny rumak jako Kay Russell
1932: Sing Sing jako Fay Wilson
1932: The Rich Are Always with Us jako Malbro
1931: Most Waterloo jako Janet Cronin
1931: Seed jako Margaret Carter
1931: Zła siostra jako Laura Madison


źródło: wikipedia.pl

_________________
ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi,
przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Bette Davis
PostNapisane: 9 października 2016, o 10:15 
Legenda kina
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 10 września 2015, o 16:43
Posty: 1654
Obrazek

Wszystko o Ewie

_________________
ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi,
przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Bette Davis
PostNapisane: 11 października 2016, o 21:33 
Administrator
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 15 lipca 2014, o 22:54
Posty: 2820
Jak dla mnie to Ruth Elizabeth Davis brzmi tak samo poetycko jak Ava Lavinia Gardner :roll: nie wiem czemu tak bardzo się upierali, żeby to skracać, przecież to łatwo jest zapamiętać no i to taki wyróżnik :P O ile Norma Jeane Dougherty brzmiało pospolicie to w przypadku Avy i Bette wielka szkoda.

Bette, Bette... zachwyciła mnie swoją kreacją kiedy obejrzałam "Wszystko o Ewie", na prawdę szok i do dzisiaj jest to jeden z moich ulubionych filmów, właśnie dzięki Bette. Potem wielka charyzma w "Jezebel - dzieje grzesznicy" no i musiałam obejrzeć ten słynny, zakulisowy pojedynek aktorski w "Co się zdarzyło Baby Jane?" :) "Bette najbardziej lubiła scenę, w której zrzucała Crawford ze schodów" pamiętam tą scenę - pierwszy raz zrobiło mi się wtedy żal Joan ;)

_________________
Zmęczyła mnie rola symbolu - pragnę być człowiekiem. Greta Garbo
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Bette Davis
PostNapisane: 22 marca 2017, o 11:56 
Legenda kina
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 10 września 2015, o 16:43
Posty: 1654
zgadzam się, we Wszystko o Ewie i Co się zdarzyło Baby Jane? była wprost relacyjna! nie dało się od niej oczu oderwać, ale przyznam, że moim zdaniem urodą nie zachwyca, dla mnie nie należy do tych piękności, ale to tym lepiej, bo skupia uwagę dzięki swoim talencie aktorskim, a nie ładną buźką :twisted:

_________________
ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi,
przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Bette Davis
PostNapisane: 11 kwietnia 2017, o 20:59 
Administrator
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 15 lipca 2014, o 22:54
Posty: 2820
castagna napisał(a):
ale przyznam, że moim zdaniem urodą nie zachwyca, dla mnie nie należy do tych piękności, ale to tym lepiej, bo skupia uwagę dzięki swoim talencie aktorskim, a nie ładną buźką :twisted:


zgadzam się :)

_________________
Zmęczyła mnie rola symbolu - pragnę być człowiekiem. Greta Garbo
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Bette Davis
PostNapisane: 30 maja 2017, o 23:52 
Dziewczyna żołnierzy
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 13 października 2016, o 12:35
Posty: 353
Co tam uroda, liczy sie talent! Dla mne była inyeresująca :)

_________________
"Życie jest jak nudna sztuka w teatrze, ale nie warto się spieszyć z wychodzeniem przed nieuniknionym końcem spektaklu" Andrzej Wajda
Obrazek
mój chomik-zapraszam
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Bette Davis
PostNapisane: 31 maja 2017, o 10:28 
Dziewczyna z chóru
Offline

Dołączył(a): 29 czerwca 2016, o 14:03
Posty: 70
Twarz idealna do Rodziny Adamsów :)
Góra
  Zobacz profil  
 
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 8 ] 

Strefa czasowa: UTC + 1


Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 8 gości


Nie możesz rozpoczynać nowych wątków
Nie możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Szukaj:
Skocz do:  
cron