Forum Marilyn Monroe


Strefa czasowa: UTC + 1


Teraz jest 28 marca 2024, o 17:15



Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 16 ]  Przejdź na stronę 1, 2  Następna strona
Autor Wiadomość
 Tytuł: Joan Crawford
PostNapisane: 9 października 2016, o 09:23 
Legenda kina
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 10 września 2015, o 16:43
Posty: 1654
Obrazek

Joan Crawford (właściwie: Lucille Fay LeSueur), ur. 23 marca 1904, zm. 10 maja 1977 – amerykańska aktorka kinowa i telewizyjna oraz tancerka. W 1999 r. American Film Institute umieścił ją na dziesiątym miejscu na liście największych aktorek wszech czasów (The 50 Greatest American Screen Legends). Karierę zaczynała jako tancerka rewiowa na Broadwayu. W 1925 r. podpisała kontrakt z MGM i wkrótce została symbolem filmów o flapper. W latach 30. zasłynęła z ról kobiet, które ciężką pracą zdobywają sukces i miłość. U schyłku tej dekady jednak jej filmy przestały przynosić wysokie zyski. W połowie lat 40. aktorka powróciła do wysokiej formy, a w 1945 r. została laureatką Oscara za najlepszą pierwszoplanową rolę kobiecą w Mildred Pierce. Była jeszcze dwukrotnie nominowana do tej nagrody za filmy noir Opętana i Sudden Fear. Zagrała w ponad 80 filmach, zarówno niemych jak i dźwiękowych, m.in. w Naszych roztańczonych córkach, Ludziach w hotelu, Kobietach, Humoresce, Co się zdarzyło Baby Jane?. Najczęściej występowała u boku Clarka Gable’a (ośmiokrotnie). W połowie lat 70. wycofała się z życia publicznego. Była czterokrotnie zamężna. Adoptowała pięcioro dzieci z czego jedno zostało odebrane przez biologiczną matkę. Crawford wydziedziczyła dwoje dzieci, Christinę i Christophera. Aktorka była bohaterką kontrowersyjnych wspomnień autorstwa jej córki, Christiny, Mommie Dearest, na podstawie których powstał również film z Faye Dunaway.

Obrazek

Daty urodzenia aktorki nie potwierdza żaden oficjalny zapis ponieważ Teksas zaczął prowadzić rejestr urodzin dopiero po 1908 r. Spekulowano, że tak naprawdę była starsza o kilka lat, ale sama Crawford zawsze podawała 23 marca 1908 r. jako właściwą i taką też wpisano w nekrologu zamieszczonym w New York Times.

Anna Bell Johnson, matka Crawford, miała irlandzko-szwedzkie korzenie a Thomas LeSueur, za którego wyszła w 1902 r., był potomkiem Kanadyjczyków. Joan była najmłodszą z ich dzieci – pierwsze dziecko, córka Daisy zmarła wkrótce po narodzinach, a drugie – syn Hal Hayes najprawdopodobniej przyszedł na świat w 1904 r. Thomas, krótko po narodzinach Lucille, opuścił rodzinę, a matka aktorki zdecydowała się przenieść do Lawton w Oklahomie. Aktorka dorastała w przekonaniu, że jej prawdziwym ojcem był drugi partner matki – Henry Cassin. Biologicznego ojca spotkała tylko raz. Młoda Crawford uważała przybranego ojca za troskliwego i czułego mężczyznę. Zajmował się teatrem, który z czasem zafascynował również ją, podobnie jak taniec. Swoją matkę postrzegała jako wybuchową kobietę, która faworyzowała jedynego syna. Hal nonszalancko traktował siostrę, często sobie z niej szydząc. O tym, że nie była jedyną córką i jej prawdziwym ojcem jest ktoś inny, dowiedziała się właśnie od brata. Najprawdopodobniej w 1916 r. wskutek fałszywych oskarżeń o malwersacje, z których potem został oczyszczony przez sąd, Henry Cassin wraz z bliskimi opuścił Lawton i razem udali się do Kansas City. Tam Lucille uczęszczała do szkoły podstawowej o 3 klasy niższej niż wynikało to z jej wieku ponieważ wcześniej nigdzie się nie uczyła. Być może przez to nie była akceptowana przez rówieśników.

Crawford była w szkole z internatem, a że rodziny nie było stać na opłacenie czesnego, musiała wykonywać różne pracy m.in. zmywać i sprzątać w szkole. Ostatecznie związek Anny i Henry’ego rozpadł się, a dzieci wraz z matką z powodu trudnej sytuacji życiowej musiały zamieszkać na zapleczu pralni. W szkole świętej Agnieszki wystąpiła po raz pierwszy na scenie w przedstawieniu baletowym Miesiące roku. Po kilku latach musiała wybrać szkołę średnią i zapisała się do Akademii Rockingham, którą ukończyła w 1923 r. Wkrótce zaczęła pracować w domu towarowym i rozpoczęła edukację w Stephen College w Columbii, do którego po kilku miesiącach przestała uczęszczać. W owym czasie wygrywała konkursy taneczne w nocnych klubach i czekała na swoją szansę, aby zaistnieć w świecie showbiznesu.

Obrazek

Dzięki znajomościom z Katherine Emerine, u której występowała jako tancerka w objazdowej rewii, zdecydowała się wyruszyć do Chicago i tam pracowała jako tancerka, z gażą 25 dolarów tygodniowo. Przebywała w Oklahoma City i Detroit. Właśnie tam została zauważona przez producenta J.J. Schuberta, który zaproponował jej udział w nowym projekcie Innocent Eyes, który miał premierę w marcu 1924 r. w Winter Garden Theatre w Nowym Jorku. Wkrótce otrzymała podwyżkę i zarabiała 35 dolarów tygodniowo. Udane występy spowodowały, że Harry Rapf, producent z MGM, zaprosił ją na zdjęcia próbne. Boże Narodzenie spędziła w Kansas City z rodziną. Wówczas otrzymała telegram z informacją o propozycji 5-letniego kontraktu od wytwórni, z gwarancją zarobku 75 dolarów tygodniowo. Dnia 3 stycznia 1925 r. dotarła do Los Angeles i została zakwaterowana w Hotelu Washington. Dzięki pomocy gwiazdora kina niemego Williama Hainesa aktorka względnie szybko odnalazła się w nowym otoczeniu. W 1925 r. zagrała w sześciu filmach, ale w większości przypadków nie była wymieniana w napisach. W Lady of Night była dublerką Normy Shearer, w The Only Thing Jacka Conwaya była damą dworu, statystowała w The Circle i Wesołej wdowie, a bardziej znaczącą rolą była Bobby w Pretty Ladies. Wkrótce szef reklamy MGM stwierdził, że aktorka musi mieć zmienione nazwisko ponieważ LeSueur brzmi zbyt teatralnie, pasuje do królowej burleski, a ponadto mało kto wiedział jak poprawie wypowiedzieć nazwisko przez co LeSueur kojarzylo się ze słowem sewer (ściek po ang.). W wyniku konkursu przeprowadzonego w czasopiśmie filmowym Lucille LeSueur stała się Joan Crawford.

W 1926 r. Crawford w plebiscycie WAMPAS Baby Stars znalazła się na liście najbardziej perspektywicznych gwiazd filmowych. Pierwszym istotniejszym filmem w karierze aktorki był występ Demonie cyrku, a jej grę docenił m.in. The New York World. Występ w Naszych roztańczonych córkach potwierdził formę aktorki. Decydenci MGM uznali, że Crawford jest gotowa na współpracę z największymi męskimi gwiazdami kina niemego: Johnem Gilbertem, Ramonem Navarro.

Obrazek

Wraz z nastaniem ery filmu dźwiękowego wielu aktorów stanęło przed zupełnie nowym wyzwaniem. Część z nich odmawiała gry w filmie dźwiękowym ze względu na np. akcent lub dykcję. Zresztą studio MGM długo zwlekało z przejściem na produkcję filmów nowego typu. Crawford wraz z innymi gwiazdami MGM wzięła udział w jednym z pierwszych musicali Hollywood Revue gdzie zaśpiewała piosenkę „Got a Feeling for You”. Aktorka na potrzeby filmu brała lekcje śpiewu. Drzwi do wielkiej kariery na dobre otworzył jej występ w Naszych roztańczonych córkach, który New York Mirror ocenił jako „najlepszą robotę w jej karierze”. W Untamed wystąpiła u boku Roberta Montgomery'ego, a krytycy uznali głos Crawford za „uwodzicielski” aczkolwiek całokształt roli spotkał się z mieszanymi ocenami. Aktorka stała się obok Clary Bow symbolem filmów o flapper, a więc o niezależnych, wyemancypowanych i odważnych kobietach. Jej image utrwaliły kolejne dwa 2 filmy z tej serii: Our Modern Maidens i Our Blushing Brides.

Wraz ze wzrostem popularności do aktorki przychodziły setki, a nawet tysiące listów od przede wszystkim fanek, na które początkowo sama odpisywała. Jednakże pod koniec lat 20. decydenci MGM uznali, że tą czynnością zajmą się pracownicy studia, którzy mieli za zadanie odpowiadać na najbardziej sensowną korespondencję od młodych kobiet, które twierdziły, że „chcą być jak Joan Crawford” i od osób, które prosiły o zezwolenie na założenie klubów poświęconych aktorce.

Z początkiem lat 30. studio zdecydowało o zmianie wizerunku aktorki, która od tej pory grała bardziej zróżnicowane role. W 1931 r. wystąpiła w trzech filmach (Dance, Fools, Dance, Laughing Sinners i Possessed) wraz z Clarkiem Gable'em i każdy z nich okazał się sukcesem. Rok później zagrała wraz z Gretą Garbo i Johnem Barrymoore'em w Ludziach w hotelu, najbardziej dochodowym filmie tego roku, nagrodzonym Oscarem za najlepszy film. Zdaniem aktorki był to jej najlepszy film w karierze. Bardzo przeżywała występ u boku tak wielkich aktorów, a szczególnie spotkanie z Gretą Garbo z którą notabene nie zagrała ani jednej wspólnej sceny. Wydaje się, że dzięki temu filmowi Crawford uzyskała status prawdziwej gwiazdy. Począwszy od 1932 r. aż do 1936 r. znajdowała się na liście najbardziej dochodowych gwiazd Hollywood. Do jej najsłynniejszych filmów z tego okresu należą: Tańcząca Wenus, Forsaking All Others, Tylko raz kochała.

Obrazek

W 1937 r. aktorka znalazła się na liście 17 Amerykanów, którzy zarobili ponad 300 tys. dolarów rocznie, w zestawieniu zajęła 14 miejsce z dochodem ponad 351 tys. dolarów i chociaż w tym samym czasie magazyn Life nazwał Crawford „królową filmów” to schyłek lat 30. był dla aktorki pasmem komercyjnych niepowodzeń. Udział w Damie na dwa tygodnie, Modelce, Chwili pokusy czy Białej kawalkadzie nie przyniósł studiu filmowemu oczekiwanych zysków, a straty. W związku z tym Crawford została uznana za box-office poison. Pomimo tego jej występy wciąż były docenianie przez krytyków, jak w przypadku filmu Kobiety, gdzie wcieliła się w antypatyczną postać czy w Twarzy kobiety. Krytyk Denis Schwartz pisząc o tej ostatniej roli Crawford przyznał, że „pomimo konieczności grania kobiety o zniekształconej twarzy (przez co najmniej połowę filmu), co mogło być kosztowne dla jej wizerunku, przyczyniło się to do rozwoju jej kariery jako aktorki dramatycznej”. Aktorka zawiedziona odgrywaniem podobnych do siebie ról zdecydowała się na rozstanie z wytwórnią filmową. Mówiła wprost, że decydenci wytwórni śmiali się kiedy mówiła o swoich zawodowych ambicjach. Dnia 29 czerwca 1943 r., po osiemnastu latach pracy, kontrakt Crawford z MGM nie został przedłużony.

Obrazek

Już 1 lipca 1943 r. znalazła się na liście Warner Bros., a kontrakt opiewał na 500 tys. dolarów (trzy filmy). Co ciekawe aktorka zrezygnowała z tygodniowej wypłaty w momencie w którym producenci nie potrafili znaleźć dla niej dogodnego scenariusza.

Nie była pierwszym wyborem do tytułowej roli w Mildred Pierce, a ponadto Michael Curtiz nie był jej wielkim zwolennikiem i chciał, aby aktorka przybyła na zdjęcia próbne, co też uczyniła. Za tytułową rolę Crawford otrzymała swojego pierwszego i jedynego Oscara. O statuetce mówiła tak: "Zawsze chciałam go zdobyć i przechowuję go jak skarb. Dobrze zagrałam w znakomitym filmie, teraz widzę jednak, że był to bardziej Oscar za całokształt i otrzymałam go za rolę w swoich najlepszych filmach, Twarzy kobiety i Ludziach w hotelu, plus parę dodatkowych punktów za to, że tak długo czekałam".

Aktorka w ogóle nie pojawiła się w Grauman's Chinese Theatre w Los Angeles na ceremonii wręczenia najważniejszych nagród filmowych z powodów zdrowotnych. Sama była przekonana, że nagrodę zdobędzie Ingrid Bergman, murowana faworytka wielu filmowców. Oscara odebrała w swoim łóżku w domu w Brentwood od Michaela Curtiza i Jerry’ego Walda w obecności wielu dziennikarzy. Niektórzy z nich sugerowali, że aktorka symulowała chorobę, bo nie chciała się pojawić na rozdaniu nagród, póki nie była pewna wygranej.

Sukces Mildred Pierce i Humoreski przyczynił się do renegocjacji kontraktu, który od 1947 r. miał wiązać aktorkę ze studiem na 7 lat z gwarancją zarobku 200 tys. dolarów. Zazwyczaj grała w filmach noir i dramatach. Z tego okresu najbardziej znaną jej rolą była Louise Howell w Opętanej, za którą otrzymała drugą nominację do Oscara, ale przegrała rywalizację z Lorettą Young.

Obrazek

Po fiasku i „bolesnym doświadczeniu”, jakim miał być obraz This Woman is Dangerous, agent Lew Wasserman wynegocjował rozwiązanie kontraktu z Warner Bros., a aktorka po raz pierwszy stała się w pełni niezależna.

Uważa się, że jedna z najbardziej znanych rywalizacji w historii Hollywood miała miejsce między Bette Davis a Joan Crawford. Spekulowano, że przyczyną niechęci między kobietami był Franchot Tone, który podobał się obu kobietom, ale ostatecznie został mężem Crawford. Davis miała przyznać, że nigdy nie wybaczy tego swojej rywalce. Gdy Crawford podpisała kontrakt z Warner Bros. stało się jasne, że mogły konkurować o te same role. Davis odrzuciła rolę w Mildred Pierce, która przyniosła Crawford Oscara. Zarówno Davis jak i Crawford nie szczędziły sobie sarkastycznych komentarzy. Davis stwierdziła, że jej oponentka „spała z każdym gwiazdorem MGM poza Lassie”, a ta zrewanżowała się rywalce krytykując jej urodę i nazywając jej makijaże kamuflażem chroniącym przed brakiem piękna.

Obrazek

W październiku 1961 r. Robert Aldrich przysłał scenariusz oparty na powieści What Ever Happened to Baby Jane? autorstwa Henry’ego Farrella. Crawford była entuzjastką sfilmowania tej powieści i sama chciała żeby jej rywalkę w tym filmie zagrała właśnie Bette Davis. Aby film mógł w ogóle powstać obie aktorki musiały zrezygnować z części gaży w zamian za udział w zyskach.

Opowieść o dwóch siostrach, byłych gwiazdach filmowych, żyjących samotnie w rezydencji w Hollywood wydawała się być alegorią losów aktorek, które na początku lat 60. jak przypuszczano, miały swoje najlepsze chwile już za sobą. Crawford grała przykutą do wózka inwalidzkiego Blanche Hudson, która była uzależniona od kaprysów swojej nieobliczalnej siostry.

Współpraca na planie była jednocześnie punktem kulminacyjnym wieloletniego konfliktu między Crawford a Davis. Joan była żoną prezesa Pepsi Cola w tym czasie, więc Davis zadbała, aby maszyna z tym napojem była zainstalowana w jej garderobie. W scenie, w której Davis musiała ciągnąć po podłodze Crawford, ta wypełnia swoje kieszenie kamieniami. Pomimo tego typu złośliwości obie wzajemnie doceniały swój profesjonalizm na planie i przygotowanie do pracy nad poszczególnymi scenami.

Obrazek

Premiera filmu odbyła się w listopadzie 1962 r. w Nowym Jorku i New Jersey, a w ciągu 11 dni zwróciły się koszty produkcji. Crawford w przeciwieństwie do Davis nie została nominowana do Oscara jednakże zdecydowała się w pewien sposób zaistnieć na rozdaniu najważniejszych nagród filmowych. Umówiła się z Anne Bancroft, która nie mogła być w Kalifornii, że gdyby wygrała odbierze za nią nagrodę. I tak się rzeczywiście stało, co Davis ponoć bardzo rozzłościło.

Crawford po latach tak wspominała domniemany konflikt z Bette Davis:
"Prasa rozpisywała się o tak zwanym konflikcie między nami i być może Bette uwierzyła w to, co czytała. A może uznała, że kiedy będzie się na mnie złościć, zwróci na siebie uwagę, a nawet zyska współczucie dla ofiary tej >>strasznej bestii, pani Crawford<< nie z szacunkiem, lecz z drwiną. Myślałam o niej >>Bette<<, ale ona nigdy nie nazwała mnie Joan."

Aktorka odmówiła gry w Nie płacz, Charlotto z Bette Davis, w kolejnym filmie w reżyserii Roberta Aldricha. Wzięła udział natomiast w horrorach Strait-Jacket i Berserk!, które spotkały się z mieszanymi ocenami krytyków aczkolwiek Crawford była chwalona za swoje filmowe wcielenia.

Obrazek

W 1962 r. opublikowała swoją autobiografię A Portrait of Joan, a w 1971 r. My Way of Life. W 1970 r. Crawford otrzymała Nagrodę im. Cecila B. DeMille’a. Z powodów finansowych w 1973 r. przeniosła się z wytwornej rezydencji do mniejszego apartamentu. Po raz ostatni wystąpiła publicznie rok później podczas uroczystości na cześć swojej przyjaciółki Rosalind Russell. Nazajutrz gdy Crawford zobaczyła swoje zdjęcia w gazecie, które wywarły na niej negatywne wrażenia, stwierdziła, że „jeśli tak mnie widzą, to więcej już nie zobaczą”. Zdecydowała się wycofać z życia publicznego i od tej pory spotykała się tylko z najbliższą rodziną i przyjaciółmi. "Nie chciałam słyszeć >>O, popatrz, to kiedyś była Joan Crawford<<. Wolałam pozostać już w domu i odpisywać na listy od wielbicieli. Czasem oglądałam któryś ze swoich dawnych filmów."

Crawford brała udział w różnego rodzaju słuchowiskach radiowych począwszy od 1935 r. aż do 1968 r. Ponadto pojawiła się ponad 100 razy na antenie telewizji, biorąc udział m.in. w talk-showach (m.in. David Frost show), reklamach.

Obrazek

Dnia 10 maja 1977 r. Crawford zmarła w swoim apartamencie w Nowym Jorku. Przyczyną zgonu był zawał serca. Zgodnie z testamentem bliźniaczki Cindy i Cathy otrzymały 77,5 tys. dolarów, Betty Barker, przyjaciółka i sekretarka Crawford, otrzymała 35 tys. dolarów, a Christopher i Christina zostali wydziedziczeni z „powodów które są im dobrze znane”. Część pieniędzy została przekazana wielu organizacjom m.in. domowi opieki Motion Picture Home, który aktorka sama założyła, Amerykańskiemu Towarzystwu Walki z Rakiem, Stowarzyszeniu Dystrofii Mięśniowych, Amerykańskiemu Stowarzyszeniu Chorób Serca oraz Szkole dla Chłopców w Wiltwyck.

New York Times opublikował na pierwszej stronie liczący 2 tysiące słów nekrolog. Dnia 13 maja Jack Valenti, dyrektor generalny Motion Picture Association of America, poprosił o minutę ciszy we wszystkich studiach Hollywood. Tego samego dnia odbyła się prywatna ceremonia pogrzebu w której wzięła udział czwórka dzieci i 75 innych osób. Natomiast nabożeństwo żałobne miało miejsce w All Souls Unitarian Church, w którym wzięło udział 1,5 tys. osób. W czasie uroczystości przemawiali Anita Loss, Cliff Robertson, Geraldine Brooks, a zaśpiewała Pearl Bailey. Dnia 24 czerwca na uroczystości w Beverly Hills mowę pożegnalną odczytał George Cukor: "Stanowiła doskonały przykład gwiazdy filmowej i, jako taka, w dużej mierze była kreacją swojej niezłomnej chęci. Miała, oczywiście, niezwykły materiał do pracy. Wrodzoną inteligencję, niesamowitą zwierzęcą witalność, urocza figurę i, przede wszystkim, twarz (...). Myślałem, że Joan Crawford nigdy nie odejdzie. Jeśli się tak zastanowić, póki filmowcy będą trzymać się razem i Hollywood będzie cokolwiek znaczyć, ona nigdy nie odejdzie"

Obrazek

Pomimo niezbyt dobrych relacji z matką i bratem aktorka przez lata wysyłała pieniądze obojgu chociaż, jak sama przyznawała po latach, to co im przekazywała to „zawsze było za mało”. Po rozpoczęciu zdjęć do Demona cyrku do Hollywood przyjechał Hal, brat aktorki, który dzięki protekcji Crawford otrzymał angaż do kilu filmów w charakterze statysty i aktora w rolach epizodycznych. W pewnym momencie aktorka miała dość niewdzięcznej postawy bliskich i ucięła z nimi wszelkie kontakty. W konsekwencji przedstawiano ją jako okrutną i bezduszną kobietę, a rodzina miała ją rzekomo szantażować opowiedzeniem prasie kompromitujących historii z życia gwiazdy Hollywood.

Związana była m.in. z prawnikiem Gregiem Bautzerem, Yulem Brynnerem, spadkobiercą fortuny przetwórców mięsa z Chicago Mike'em Cudahym, Clarkiem Gable'em, Kirkiem Douglasem czy Vincentem Shermanem. Wedle transkrypcji taśm z terapii Marilyn Monroe miała przyznać, że spędziła noc z Crawford przy czym pomimo sugestii nie była zainteresowania dalszymi spotkaniami.

Bardzo dbała o kondycję fizyczną. W okresie małżeństwa z Douglasem Fairbanksem Jr. regularnie ćwiczyła i masowała ciało kostkami lodu. Wówczas nie paliła i stroniła od alkoholu.

Wychodziła czterokrotnie za mąż. Jej mężami byli:

Douglas Faribanks Jr. – (3 czerwca 1929 – 12 maja 1933) – rozwód
Franchot Tone – (11 października 1935 – 11 kwietnia 1939) – rozwód
Phillip Terry – (20 czerwca 1942 – 25 kwietnia 1946) – rozwód
Alfred Steele – (10 maja 1955 – 4 kwietnia 1959) – jego śmierć

Obrazek

Crawford poznała syna wpływowych amerykańskich aktorów i producentów, Douglasa Fairbanksa i Mary Pickford, na premierze sztuki Johna Van Drutena Young Woodley, w której ten występował. Za pośrednictwem producenta MGM Paula Berna przekazała wiadomość młodemu Fairbanksowi o tym, że była pod wrażeniem jego gry. Przekazała mu także swój numer telefonu. Para spotykała się dość rzadko, bo zazwyczaj w weekendy, ze względu na bardzo obłożony kalendarz zawodowy. Wystąpili razem w Our Moderm Maidens. Douglas i Joan wzięli ślub 3 czerwca 1929 r. w kaplicy kościoła St. Malachy w Nowym Jorku. Rodzice Douglasa początkowo nie akceptowali wybranki syna, ale po pewnym czasie relacje między nimi polepszyły się. W swoich wspomnieniach Fairbanks Jr. określił Crawford jako kobietę „nieśmiałą, pełną pasji i zdyscyplinowaną”. Para razem brała udział w wielu przyjęciach z ludźmi amerykańskiego show-biznesu przy czym aktorka nie czuła się na nich dobrze. Twierdziła, że miała „poczucie niższości z powodu braku doświadczenia, wykształcenia i znajomości z ludźmi, którzy spędzili dzieciństwo w bardziej wyrobionym środowisku”. Po ślubie Fairbanks Jr. miewał przelotne romanse co tłumaczył młodym wiekiem i niedoświadczeniem. Nie wiadomo czy Crawford wiedziała o zdradach męża, w każdym razie sama bardzo zbliżyła się do Clarka Gable’a. Małżonkowie coraz bardziej byli sobie obcy, a gdy Fairbanks Jr. złożył niezapowiedzianą wizytę Crawford, na planie jednego z filmów, aktorka uznała, że jego przyjazd ją zdekoncentrował. Próbą ratunku związku był wyjazd do Londynu i Paryża, który małżonkowie traktowali jako spóźniony miesiąc miodowy. W czasie pobytu w Europie zapraszani byli na przyjęcia przez Noela Cowarda, spotykali się z Maurice’em Chevalierem czy Georges’em Carpentierem. Pomimo rozpadu związku w 1933 r. oboje jednak pozostali w przyjacielskich stosunkach aż do śmierci. Spekulowano, że aktorka poddała się zabiegowi aborcji w okresie swojego pierwszego małżeństwa.
Crawford po latach przyznała: "Darzyłam większym uczuciem swoją karierę niż jakiegokolwiek mężczyznę, nawet Douglasa. Może on to wyczuł i to nas poróżniło."

Obrazek

Aktor teatralny i filmowy Franchot Tone pochodził z dobrze usytuowanej rodziny. Crawford poznał w 1933 r. na planie Today we Live. Oboje współpracowali ze sobą siedmiokrotnie.

Para wzięła ślub 11 października 1935 r. Tone był swego rodzaju mentorem dla Crawford. Wynajął Romano Romaniego, trenera śpiewaczki Rosy Ponselle, aby jego żona kształciła się dalej wokalnie. W pierwszym roku małżeństwa oboje odgrywali zarówno klasyczne jak i współczesne sztuki w nieformalnym teatrze, znajdującym się w ich ogrodzie. Z upływem czasu między małżonkami miało dochodzić do kłótni i rękoczynów. Przyczyną tego mogły być nadużywanie alkoholu i niepowodzenia Tone’a w karierze filmowej. Był on bowiem notorycznie postrzegany jako aktor drugoplanowy podczas gdy jego żona była wielką gwiazdą od lat. Czarą goryczy w związku obojga miało być nakrycie in flagranti ((przyłapanie) na gorącym uczynku; zatrzymanie w momencie popełniania przestępstwa lub zdrady małżeńskiej; flagrante delicto) Tone’a z nieznaną Crawford aktorką. Podobnie jak w przypadku poprzedniego małżeństwa Crawford i Tone pozostali przyjaciółmi. Aktor zaproponował jej nawet ponowny ślub na co Crawford się nie zgodziła. Opiekowała się mężczyzną gdy ten cierpiał z powodu raka płuc, pomagała także w przygotowaniach do jego pogrzebu.

Obrazek

Crawford poznała aktora Phillipa Terry’ego wiosną 1942 r. i zaledwie po 6 tygodniach związku zdecydowała się wyjść za mąż. Ślub odbył się 20 czerwca w mało romantycznym biurze prawnika Joan. Oboje odnosili sukcesy zawodowe, a Terry wydawał się być dobrym ojcem. Miał zresztą dzieci z inna kobietą. Crawford nie odpowiadał jednak charakter męża. Był to okres II wojny światowej w związku z czym Terry zaciągnął się do pracy w fabryce zbrojeniowej. Jego zarobki były jednak nieporównywalne do Crawford. Trzecie małżeństwo aktorki zakończyło się 25 kwietnia 1946 r. W późniejszych latach Crawford o Terry’m mówiła niechętnie aczkolwiek twierdziła, że Phillip „był i jest bardzo miłym człowiekiem, ale nie byliśmy dla siebie stworzeni”.

Obrazek

Alfreda Steele’a, prezesa Pepsi-Coli, Crawford poznała na przyjęciu w Nowym Jorku w 1951 r., ale zaczęła się z nim częściej spotykać kilka lat później. Jak przyznała aktorka zaletą mężczyzny było to, że „uwielbiał dzieci” i „nie był aktorem”. Para pobrała się 10 maja 1955 r. we Flamingo Las Vegas. Aktorka często towarzyszyła swojemu mężowi na spotkaniach biznesowych w całych Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Ameryce Południowej i Europie, tym bardziej, że nie otrzymywała interesujących dla niej propozycji filmowych. Mieszkanie obojga mieściło się na Piątej Alei i miało osiemnaście pokoi oraz ogrzewanie podłogowe. Dnia 4 kwietnia 1959 r. Steele zmarł we śnie na niewydolność krążenia. Wkrótce okazało się, że pomimo tego, że zmarły był dobrze prosperującym biznesmenem, miał spore długi. Crawford została mianowana członkiem zarządu Pepsi-Coli dzięki czemu mogła liczyć na zarobki 50 tys. dolarów rocznie. Ostatecznie jednak odeszła z amerykańskiego koncernu w 1973 r. Według Johna Springera Crawford spłaciła potężne długi i nigdy nie wspomniała, że miała o nie pretensje do ostatniego męża.

Obrazek

Aktorka nie miała własnych dzieci chociaż bardzo ich pragnęła. Na pewnym etapie kariery jednak poddała się zabiegom aborcji, a ponadto kilkukrotnie poroniła. W konsekwencji zdecydowała się na adopcję. Adoptowała pięcioro dzieci: Christinę, dwóch Christopherów, bliźniaczki Cathy i Cynthię. Przy czym pierwszy syn Christopher został, po blisko rocznym pobycie w domu Crawford, odebrany przez biologiczną matkę. Bliźniaczki po latach wspominały matkę jako troskliwą i czułą kobietę natomiast Christopher, a przede wszystkim Christina mieli negatywne zdanie o Crawford. W 1978 r. Christina napisała książkę Mommie Dearest, w której twierdziła, że Joan znęcała się fizycznie i psychicznie nad nią i jej bratem. Według Christiny „matka była alkoholiczką. I kochała tylko siebie. My byliśmy jej potrzebni do tego, by interesowały się nią media. Adoptowała nas dla rozgłosu”. Wiele osób bliskich Crawford m.in. jej osobista sekretarka Betty Barker, Van Johnson, Marlene Dietrich, Myrna Loy, Katharine Hepburn, a także Bette Davis nie dało wiary rewelacjom autorki książki. Jednakże Betty Hutton czy też Helen Hayes twierdziły, że były świadkami agresywnego zachowania Crawford.

Obrazek

źródło: wikipedia.pl

_________________
ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi,
przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Joan Crawford
PostNapisane: 9 października 2016, o 09:30 
Legenda kina
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 10 września 2015, o 16:43
Posty: 1654
Cytuj:
Filmografia


1925: Old Clothes jako Mary Riley
1925: Sally, Irene and Mary jako Irene
1925: The Only Thing jako Gość na przyjęciu (niewymieniona w czołówce)
1925: A Slave of Fashion jako Manekin (niewymieniona w czołówce)
1925: The Circle jako Młoda Lady Catherine (niewymieniona w czołówce)
1925: Pretty Ladies jako Bobby
1925: Wesoła wdowa (The Merry Widow) jako Statystka w sali balowej (niewymieniona w czołówce)
1925: Ben-Hur: A Tale of the Christ jako Statystka w tłumie podczas wyścigu rydwanów (niewymieniona w czołówce)
1926: Tramp, Tramp, Tramp jako Betty Burton
1926: Paryż (Paris) jako dziewczyna
1926: The Boob jako Jane
1927: Wiosenna gorączka (Spring Fever) jako Allie Monte
1927: The Understanding Heart jako Monica Dale
1927: The Taxi Dancer jako Joslyn Poe
1927: Winners of the Wilderness jako René Contrecoeur
1927: Twelve Miles Out jako Jane
1927: West Point jako Betty Channing
1927: Demon cyrku (The Unknown) jako Nanon Zanzi
1928: Four Walls jako Frieda
1928: Across to Singapore jako Księżniczka Crowninshield
1928: Tide of Empire jako Josephita Guerrero
1928: Jad miłości (Dream of Love) jako Adrienne Lecouvreur
1928: The Law of the Range jako Betty Dallas
1928: Rose-Marie jako Rose-Marie
1928: Nasze roztańczone córki (Our Dancing Daughters) jako Diana Medford
1929: Our Modern Maidens jako Billie Brown
1929: The Duke Steps Out jako Susie
1929: Untamed jako Alice „Bingo” Dowling
1930: Great Day
1930: Montana Moon jako Joan 'Montana' Prescott
1930: Paid jako Mary Turner
1930: Our Blushing Brides jako Geraldine March
1931: This Modern Age jako Valentine
1931: Grzesznica bez winy (Laughing Sinners) jako Ivy „Bunny” Stevens
1931: Dance, Fools, Dance jako Bonnie 'Bon' Jordan (Mary Smith)
1931: Kobiety bez przyszłości (Possessed) jako Marian Martin
1932: Letty Lynton jako Letty Lynton
1932: Grech (Rain) jako Sadie Thompson
1932: Ludzie w hotelu (Grand Hotel) jako Flaemmchen
1933: Dziś żyjemy (Today We Live) jako Diana
1933: Tańcząca Wenus (Dancing Lady) jako Janie
1934: Sadie McKee jako Sadie McKee Brennan
1934: Mężowie do wyboru (Forsaking All Others) jako Mary Clay
1934: Uwięzieni (Chained) jako Diane Lovering
1935: Zaczęło się od pocałunku (I Live My Life) jako Kay Bentley
1935: No More Ladies jako Marcia Townsend Warren
1936: Tylko raz kochała (The Gorgeous Hussy) jako Margaret 'Peggy' O’Neal Eaton
1936: Nie ufaj mężczyźnie (Love on the Run) jako Sally Parker
1937: Dama na dwa tygodnie (The Bride Wore Red) jako Anni Pavlovitch
1937: Koniec pani Cheyney (The Last of Mrs. Cheyney) jako Fay Cheyney
1937: Modelka (Mannequin) jako Jessica
1938: Chwila pokusy (The Shining Hour) jako Olivia Riley
1939: Kobiety (The Women) jako Crystal Allen
1939: The Ice Follies of 1939 jako Mary McKay
1940: Strange Cargo jako Julie
1940: Susan i Bóg (Susan and God) jako Susan Trexel
1941: Kiedy kobiety się spotykają (When Ladies Meet) jako Mary 'Minnie' Howard
1941: Twarz kobiety (A Woman's Face) jako Anna Holm
1942: They All Kissed the Bride jako Margaret Drew
1942: Reunion in France jako Michelle de la Becque
1943: Poza podejrzeniem (Above Suspicion) jako Frances Myles
1945: Mildred Pierce jako Mildred Pierce
1946: Humoreska (Humoresque) jako Helen Wright
1947: Daisy Kenyon jako Daisy Kenyon
1947: Opętana (Possessed) jako Louise Howell Graham
1949: Flamingo Road jako Lane Bellamy
1950: Harriet Craig jako Harriet Craig
1950: Przeklęci nie płaczą (The Damned Don't Cry) jako Ethel Whitehead / Lorna Hansen Forbes
1951: Goodbye, My Fancy jako Agatha Reed
1952: This Woman Is Dangerous jako Beth Austin
1952: Sudden Fear jako Myra Hudson
1953: Torch Song jako Jenny Stewart
1954: Johnny Guitar jako Vienna
1955: Queen Bee jako Eva Phillips
1955: Female on the Beach jako Lynn Markham
1956: Jesienne liście (Autumn Leaves) jako Millicent Wetherby
1957: The Story of Esther Costello jako Margaret Landi
1959: Woman on the Run jako Susan Conrad
1959: Wszystko co najlepsze (The Best of Everything) jako Amanda Farrow
1961: The Foxes jako Millicent Fox
1962: Co się zdarzyło Baby Jane? (What Ever Happened to Baby Jane?) jako Blanche Hudson
1963: The Caretakers jako Lucretia Terry
1964: Strait-Jacket jako Lucy Harbin
1964: Della jako Della Chappell
1965: Widziałam, co zrobiłeś (I Saw What You Did) jako Amy Nelson
1968: Berserk! jako Monica Rivers
1968: Journey Into Midnight jako Hostessa (sceny usunięte)
1969: Journey to the Unknown jako Gospodarz
1969: Night Gallery jako Claudia Menlo
1970: Trog jako dr Brockton
1972: Beyond the Water's Edge jako Allison Hayes

źródło: wikipedia.pl

_________________
ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi,
przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Joan Crawford
PostNapisane: 11 października 2016, o 22:17 
Administrator
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 15 lipca 2014, o 22:54
Posty: 2820
Z Joan to mam duży problem. Odpycha mnie jako osoba, okrutna i bezwzględna dla swoich przybranych dzieci, a także odgrywała się niezbyt fajnie na Marilyn. Niezły był komentarz Davis, że Joan „spała z każdym gwiazdorem MGM poza Lassie”, po prostu padłam :lol:
Jednak nie da się skłamać i powiedzieć, że była beznadziejną aktorką, bo aktorką akurat była świetną. Bardzo podobała mi się jej rola w "Mildred Pierce" i po tej roli spodobało mi się patrzenie na Joan na ekranie. Widziałam też ją w filmie "Ludzie w hotelu", jednak grała tam drugoplanową rolę, a wszystkie sceny i tak należały do Grety Garbo, która była wtedy wielką gwiazdą, wybitną aktorką dramatyczną.

Co do jej romansu z Marilyn to jest to sprawa sporna. Po prostu nie ma dowodów, ale nie można też tego wykluczyć.

_________________
Zmęczyła mnie rola symbolu - pragnę być człowiekiem. Greta Garbo
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Joan Crawford
PostNapisane: 12 października 2016, o 00:09 
Olśniewająca Amanda
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 20 września 2016, o 16:39
Posty: 863
ElsieMarina napisał(a):
„spała z każdym gwiazdorem MGM poza Lassie”, po prostu padłam :lol:


:lol: :lol: :lol:

_________________
"...albowiem tam, gdzie nie ma już nadziei, pozostaje jeszcze śpiew."

- Victor Hugo, Les Misérables
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Joan Crawford
PostNapisane: 12 października 2016, o 00:10 
Olśniewająca Amanda
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 20 września 2016, o 16:39
Posty: 863
O co chodzi z tym odgrywaniem się na Marilyn? Może MM nie chciała się z nią przespać i stąd to ;)

_________________
"...albowiem tam, gdzie nie ma już nadziei, pozostaje jeszcze śpiew."

- Victor Hugo, Les Misérables
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Joan Crawford
PostNapisane: 12 października 2016, o 17:42 
Administrator
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 15 lipca 2014, o 22:54
Posty: 2820
Podobno właśnie Joan była w stosunku do niej złośliwa bo Marilyn przespała się z nią, ale nie chciała ponownych tego typu kontaktów z nią i Joan poczuła się urażona. Ile w tym prawdy - nie wiem. Informacja pochodzi z rzekomych taśm Minera.

Marilyn miała odebrać nagrodę "Photoplay" i z tej okazji pożyczyła ze studia suknię ze złotej lamy. Wszystkich tak tym oczarowała, że można powiedzieć że wieczór należał do niej. Niestety Lana Turner i Joan Crawford (o wiele starsze od niej) nie mogły tego znieść. Joan zwołała prasę i potępiła to "groteskowe przedstawienie" (suknia miała duży dekolt, a Marilyn swoim zwyczajem nie założyła bielizny). Jednak Marilyn nie broniła się, tylko odpowiedziała w swoim stylu"

"Wypowiedź panny Crawford (ona miała wtedy 49 lat) dotknęła mnie dlatego iż zawsze podziwiałam ją za to, że jest taką cudowną matką, że wzięła do siebie czworo dzieci i stworzyła im wspaniały dom. Któż lepiej ode mnie może wiedzieć, jakie to ma znaczenie dla bezdomnych malców?"

Tym sposobem zdobyła kolejny raz przychylność publiczności. Oczami wyobraźni widzę Joan, która ze wściekłości obgryza paznokcie i rzuca czym popadnie :D

_________________
Zmęczyła mnie rola symbolu - pragnę być człowiekiem. Greta Garbo
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Joan Crawford
PostNapisane: 12 października 2016, o 17:56 
Olśniewająca Amanda
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 20 września 2016, o 16:39
Posty: 863
Ahh świetnie odcięła temat :) jestem zachwycona :D
Tym bardziej, że powszechnie wiadomo, iż panna Crawford dobrą mamusią nie była.

_________________
"...albowiem tam, gdzie nie ma już nadziei, pozostaje jeszcze śpiew."

- Victor Hugo, Les Misérables
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Joan Crawford
PostNapisane: 12 października 2016, o 18:05 
Administrator
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 15 lipca 2014, o 22:54
Posty: 2820
Wyglądała świetnie, ale tekst mówiła sztucznie (szkoła Natashy).

https://www.youtube.com/watch?v=kwXvAX7qB9M

_________________
Zmęczyła mnie rola symbolu - pragnę być człowiekiem. Greta Garbo
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Joan Crawford
PostNapisane: 12 października 2016, o 18:16 
Olśniewająca Amanda
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 20 września 2016, o 16:39
Posty: 863
Tak, nienaturalnie to wyglądało.

_________________
"...albowiem tam, gdzie nie ma już nadziei, pozostaje jeszcze śpiew."

- Victor Hugo, Les Misérables
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Joan Crawford
PostNapisane: 24 października 2016, o 17:49 
Legenda kina
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 10 września 2015, o 16:43
Posty: 1654
jestem właśnie po seansie Najdroższej mamusi i jestem zaskoczona, bardzo dobrze film mi się oglądało, więc nie rozumiem takiej krytyki, no ale ja nie jestem filmoznawcą, ale trzeba przyznać, że Faye Dunaway w roli Joan spisała się fantastycznie! a Diana Scarwid w roli jej córki była bardzo drętwa, ogółem ile w tym prawdy... no tego już się nie dowiemy, ale moim zdaniem przedstawiona historia była lekko przerysowana

:lol: a to mnie rozbraja:



szukałam tej książki, aby ją zdobyć jakoś, no ale nie ma jej nigdzie, pewnie wycofano z obiegu, no trudno... teraz po tym filmie jestem ciekawa jej historii, na szczęście mam biografię Joan na półce, teraz tylko trzeba znaleźć czas :P

_________________
ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi,
przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Joan Crawford
PostNapisane: 24 października 2016, o 21:10 
Administrator
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 15 lipca 2014, o 22:54
Posty: 2820
Mi się Najdroższa mamusia też podobała. Faktycznie, świetnie zagrana rola Joan :) co do samej historii, ile w tym prawdy, a ile fikcji na zwiększenie oglądalności filmu - tego nie wiem.

_________________
Zmęczyła mnie rola symbolu - pragnę być człowiekiem. Greta Garbo
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Joan Crawford
PostNapisane: 22 marca 2017, o 11:53 
Legenda kina
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 10 września 2015, o 16:43
Posty: 1654
ElsieMarina napisał(a):
Niezły był komentarz Davis, że Joan „spała z każdym gwiazdorem MGM poza Lassie”, po prostu padłam :lol:


Bette była raczej wredna dla Joan, ciągle zwracała się do niej prawdziwym imieniem: Lucille Fay LeSueur :lol:

_________________
ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi,
przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Joan Crawford
PostNapisane: 22 marca 2017, o 12:17 
Legenda kina
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 10 września 2015, o 16:43
Posty: 1654
CIEKAWOSTKI

1. Swojego biologicznego ojca spotkała tylko raz. Odwiedził ją na planie filmu Nasze roztańczone córki w 1928 roku.

2. Straciła rolę w Stąd do wieczności po konflikcie z głową studia Columbia Pictures - Harrym Cohn'em, który dotyczył jej kostiumów. Zastąpiła ją Deborah Kerr.

3. Zapamiętywała daty urodzin każdego członka ekipy filmowej włączając ich współmałżonków i dzieci. Pod koniec produkcji filmu, Crawford rozdawała im prezenty ze srebra. Do każdego dołączona była osobista dedykacja.

4. Zdecydowała się na adopcję dzieci po wielokrotnych poronieniach. Lekarze stwierdzili, że sama nigdy nie urodzi dziecka.

5. Poproszono ją o zagranie roli w They All Kissed the Bride po tym jak Carole Lombard zginęła w katastrofie lotniczej. Po filmie oddała swoją pensję Czerwonemu Krzyżowi, który odnalazł zwłoki Lombard oraz zwolniła własnego agenta za zażądanie 10% jej pensji.

6. Jej kontrakt z MGM z 1933 określał detalicznie szczegóły, jakich musiała się trzymać. Była to m.in. pora, o jakiej ma iść spać.

7. W ostatnich latach w MGM otrzymywała bardzo słabe scenariusze. Kiedy filmy Zagubione dni i Curie-Skłodowska, w których chciała zagrać, przypadły Greer Garson, odeszła.

8. Ma siostrę Daisy i brata Hala Le Sueura.

9. Jej taniec stepowy z Hollywood Revue był pierwszym tańcem stepowym w filmie dźwiękowym.

10. Proponowano jej rolę Emily Livingston w filmie Port lotniczy '77, ale aktorka odrzuciła tę ofertę. Angaż otrzymała Olivia de Havilland.

11. W 1926 roku została jedną z WAMPAS Baby Stars. Była to promocyjna kampania sponsorowana przez Western Association of Motion Picture Advertisers w USA. Od roku 1922 do 1934 w ramach tej kampanii wybierano 13 młodych kobiet każdego roku, z którymi wiązano nadzieje, że w przyszłości zostaną gwiazdami kina.

12. Zmarła na raka trzustki w Nowym Jorku (Nowy Jork, USA). Została pochowana na Ferncliff Cemetery w Hartsdale (Nowy Jork, USA).

13. Producenci filmu Superman chcieli powierzyć jej rolę Marthy Kent, jednak aktorka zmarła jeszcze przed rozpoczęciem zdjęć do filmu i na jej miejsce zatrudniono Phyllis Thaxter.

14. Ubiegała się o rolę Pani Devaney w filmie Port lotniczy '75, którą ostatecznie zagrała Myrna Loy.

15. Adoptowała czworo dzieci: Christinę, Christophera oraz bliźniaki Cynthię i Cathy.

16. Straciła rolę Elizabeth Barrett w filmie Barretowie z Wimpole Street na rzecz Normy Shearer.

17. Rozważano jej kandydaturę przy obsadzaniu roli Carol Clayton w filmie Saratoga, jednak nie była zainteresowana tym projektem. Ostatecznie zaangażowano Jean Harlow.

18. Odrzuciła rolę Julii Seabrook w filmie Three Hearts for Julia na korzyść Ann Sothern.

19. Odrzuciła rolę Pani Hilyard w filmie Kobieta w klatce, na rzecz Olivii de Havilland.

20. Starała się o rolę Irene w filmie Idiot's Delight, którą ostatecznie zagrała Norma Shearer.

21. Proponowano jej rolę Consueli Vroyden w filmie Her Cardboard Lover, jednak nie była zainteresowana tym projektem. Ostatecznie zaangażowano Normę Shearer.

22. Rozważano jej kandydaturę przy obsadzaniu roli Scarlett O'Hary w filmie Przeminęło z wiatrem, którą ostatecznie zagrała Vivien Leigh.

23. Rola Margaret Elliot w filmie Gwiazda była pisana specjalnie dla niej, jednak gdy odrzuciła tę ofertę, obsadzono Bette Davis.

24. Była brana pod uwagę przy obsadzaniu roli Helen Lawson w filmie Dolina lalek, która ostatecznie trafiła do Susan Hayward.

25. Odrzuciła rolę Mary Cohen w filmie Yankee Doodle Dandy, na rzecz Joan Leslie.

26. Była jedną z kandydatek do roli Julii w filmie Romeo i Julia, którą ostatecznie zagrała Norma Shearer.

27. Rozważano jej kandydaturę przy obsadzaniu roli Helen Phillips w filmie Wspaniała obsesja, którą ostatecznie zagrała Jane Wyman.

28. Ubiegała się o rolę Jerry Bernard Martin w filmie Rozwódka, która w 1931 roku przyniosła Oscara Normie Shearer.

29. Rozważano jej kandydaturę przy obsadzaniu roli Katie w filmie Parnell, którą ostatecznie zagrała Myrna Loy.

30. Po krytycznie przyjętym występie w Twarzy kobiety, aktorka starała się o rolę niemej Helen w filmie Kręte schody. Jednakże producent filmowy, Louis B. Mayer, stanowczo odradził jej kolejny występ w roli fizycznie ułomnej kobiety. Obsadzono Dorothy McGuire.

31. Proponowano jej rolę Vantine Jefferson w filmie Kaprys platynowej blondynki, jednak aktorka nie była zainteresowana tym projektem. Ostatecznie zaangażowano Jean Harlow.

32. Początkowo to ona miała zagrać rolę Dominii Efilden w filmie Ogród Allaha, jednak w ostatniej chwili wycofała się z projektu. Jej miejsce zajęła Marlene Dietrich.

33. Była brana pod uwagę przy obsadzaniu roli Mae Doyle D'Amato w filmie Na krawędzi, która ostatecznie trafiła do Barbary Stanwyck.

34. Ubiegała się o tytułową rolę w filmie Maria Antonina, która ostatecznie trafiła do Normy Shearer.

35. Rola Jan Ashe w dramacie Wolne dusze została napisana specjalnie dla niej, jednak producent filmu - Irving Thalberg, wolał zaangażować swoją żonę Normę Shearer.

36. Odrzuciła rolę Vicky Whitley w filmie Heavenly Body, The, która ostatecznie przypadła w udziale Hedy Lamarr.

37. Joan i Pat Hingle byli zainteresowani głównymi rolami w filmie Peyton Place. Ostatecznie jednak ich miejsce zajęli Lana Turner i Lee Philips.

38. Joan i Bette Davis były brane pod uwagę przy obsadzaniu roli Pani Roberty Carter w filmie Return to Peyton Place, która w końcowym rezultacie przypadła w udziale Mary Astor.

39. Odrzuciła rolę Julii Seabrook w filmie Three Hearts for Julia, którą ostatecznie zagrała Ann Sothern.

40. Z powodu konfliktów odrzuciła rolę Matki Przełożonej w filmie Dźwięki muzyki. Angaż otrzymała Peggy Wood.

41. Początkowo to ona miała zagrać rolę Mony Leslie w filmie Dla ciebie tańczę, jednak na tydzień przed rozpoczęciem zdjęć wycofała się z projektu. Jej miejsce zajęła Jean Harlow.

42. Rozważano jej kandydaturę przy obsadzaniu roli Lillian Red w filmie Żona z drugiej ręki, która ostatecznie przypadła w udziale Jean Harlow.

43. Wytwórnia Paramount Pictures zapowiadała, iż to ona zagra główną rolę w filmie Lisbon. Crawford ostatecznie wycofała się z projektu z powodu przeciągających się prac nad scenariuszem, a jej miejsce zajęła Maureen O'Hara.

44. Była brana pod uwagę przy obsadzaniu tytułowej roli w filmie Lucy Gallant, która ostatecznie przypadła w udziale Jane Wyman.

45. Po tym jak Greta Garbo i Norma Shearer zerwały kontrakt z wytwórnią filmową MGM, Joan stała się najpoważniejsza kandydatką do roli Kay Miniver w filmie Pani Miniver. Mimo wszystko ostatecznie angaż otrzymała Greer Garson, która w 1943 roku została za swoją kreacje nagrodzona Oscarem.

46. Początkowo miała zagrać rolę Polly Haines w komedii A Kiss in the Dark, jednak ostatecznie wycofała się z projektu. Jej miejsce zajęła Jane Wyman.

47. Rozważano jej kandydaturę przy obsadzaniu roli narratorki filmu List do trzech żon - Addie Ross. Ostatecznie jednak angaż otrzymała Celeste Holm.

48. Po wielkim sukcesie horroru Co się zdarzyło Baby Jane? reżyser Robert Aldrich zaproponował jej rolę Miriam Deering w filmie Nie płacz, Charlotto, jednak aktorka odrzuciła tę ofertę, ponieważ nie chciała ponownie współpracować ze swoją rywalką Bette Davis. Jej miejsce zajęła Olivia de Havilland.

49. Początkowo Joan i Bette Davis miały zagrać główne role w filmie Uwięziona, kiedy jeszcze obie panie były związane z wytwórnią filmową Warner Bros.

50. Odrzuciła rolę Porucznik Mary Smith w filmie Cry 'Havoc', co spowodowało zerwanie kontraktu z wytwórnią filmową MGM. Zamiast niej obsadzono Margaret Sullavan.

51. Wystąpiła w następujących reklamach:
- 1930 r. - papierosy Old Gold;
- 1932 r. - 1941 r. - kosmetyki Max Factor;
- 1933 r. - napój Coca Cola;
- 1937 r. - papierosy Lucky Strike;
- 1939 r. - sztućce 1847 Rogers Bros;
- 1946 r. - guma do żucia Fleers;
- 1947 r. - napój Royal Crown Cola;
- 1949 r. - papierosy Chesterfield, mydło Lux, świece zapłonowe firmy Auto-Lite;
- 1951 r. - aparaty fotograficzne Stereo Realist firmy David White, papierosy Camel;
- 1952 r. - piwo Rheingold;
- 1955 r. - szampon Lustre-Creme.

52. Rozważano zaangażowanie jej do roli Margo Channing w Wszystko o Ewie, ale w tym czasie była zajęta na planie filmu Przeklęci nie płaczą. Ostatecznie wybrano Bette Davis.

źródło: filmweb.pl

_________________
ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi,
przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Joan Crawford
PostNapisane: 11 kwietnia 2017, o 21:06 
Administrator
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 15 lipca 2014, o 22:54
Posty: 2820
castagna napisał(a):
5. Poproszono ją o zagranie roli w They All Kissed the Bride po tym jak Carole Lombard zginęła w katastrofie lotniczej. Po filmie oddała swoją pensję Czerwonemu Krzyżowi, który odnalazł zwłoki Lombard


A to ciekawe, muszę o tym szerzej poczytać. Nikt inny nie mógł tego opłacić by znaleziono jej zwłoki? Rodzina, wytwórnia itp?

_________________
Zmęczyła mnie rola symbolu - pragnę być człowiekiem. Greta Garbo
Góra
  Zobacz profil  
 
 Tytuł: Re: Joan Crawford
PostNapisane: 16 maja 2017, o 13:45 
Legenda kina
Avatar użytkownika
Offline

Dołączył(a): 10 września 2015, o 16:43
Posty: 1654
Elsie, wiesz, może wszyscy szukali, ale im się to udało? nie mam pojęcia :?

Obrazek

wow, naprawdę ładne kontury :roll:

_________________
ale ja, zanim będę mógł żyć w zgodzie z innymi ludźmi,
przede wszystkim muszę żyć w zgodzie z sobą samym
Góra
  Zobacz profil  
 
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 16 ]  Przejdź na stronę 1, 2  Następna strona

Strefa czasowa: UTC + 1


Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 7 gości


Nie możesz rozpoczynać nowych wątków
Nie możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Szukaj:
Skocz do:  
cron